Bear’s Den
Onder het motto “Verandering van spijs doet eten”, vond ik een tijdje geleden dat het tijd werd om nog eens buiten Het Depot een concert te gaan fotograferen. Redelijk snel kwam ik terecht bij Frontview Magazine. Ik was al vaker enkele van hun fotografen tegen het lijf gelopen in Het Depot, dus de overstap was snel gemaakt. Zo een nieuwe “werkgever” is voor mij altijd wel een uitdaging, want ik krijg koude rillingen bij de wetenschap dat zoiets steevast gepaard gaat met het aanmaken van allerlei accounts op websites en wat technische regeltjes rond het uploaden en aanleveren van je beelden en dergelijke. Voor iemand zoals ik die steevast elk paswoord vergeet, berichten post in verkeerde Whatsapp-groepen, een kwartier doet over een gemiddelde SMS en niet weet welke van de vijf bakjes dat van de TV is, is zoiets pure horror. Maar dankzij de uiterst geduldige mensen van Frontview is het volgens mij gelukt, want vanavond kon ik voor de eerste keer voor hen op trot en als ik me niet vergis staan mijn foto’s intussen ook op hun site te blinken. Tenzij ik iets verkeerd gedaan heb uiteraard, waarvoor alvast excuses… (Lees verder na de foto’s)
Maar hoe dan ook: ik was van de partij in het Koninklijk Circus in Brussel voor de show van Bear’s Den. Ik stond om 18u30 al netjes mee aan te schuiven voor de deur tussen de concertgaande fans, maar ik had al snel door dat dat nergens voor nodig was. Make mental not to self: een kwartiertje voor de show begint opdagen is meer dan vroeg genoeg, want de (overigens erg vriendelijke) mensen van de security en het onthaal lieten me weten dat ik sowieso buiten moest wachten tot een kwartier voor de show. Make nog een mental note to self: eigen drank meebrengen om gehydrateerd te blijven, want vooraf iets drinken in de bar is geen optie blijkbaar. Het meesleuren van een camera is blijkbaar een zekerheid om ENKEL in de zaal te mogen tijdens de eerste drie nummers, daarvoor en daarna vlieg je onherroepelijk buiten. In Het Depot zijn we vriendelijker voor externe pers, maar elke zaal zijn eigen regels, zeker? (Lees verder na de foto’s)
Ook tijdens de 9 minuten die ik in de zaal mocht vertoeven was het geen evidentie, want de voorziene plek voor de drie aanwezige fotografen was helemaal vooraan NAAST het podium, achter een of andere lichtmast en wat speakers. Foto’s van de drummer (of de achterkant van het podium) zaten er dus niet in, want die kon ik gewoon niet zien van op mijn plek. Toen ik probeerde op een trap te gaan staan om over het publiek voor me te kunnen fotograferen, werd ik meteen terechtgewezen door de security-kleerkast van dienst. Foto’s ZONDER publiek erbij zaten er dus ook niet in. Maar we blijven proberen en mits wat creativiteit slaagde ik er toch in om enkele verschillende beelden te schieten, ook al was het dus allemaal van erg opzij en heel beperkt. (Lees verder na de foto’s)
Inhoudelijk kan ik over het concert, of toch de drie nummers die ik hoorde, weinig meer kwijt dan dat het er boenk op was. Het aanwezige publiek zal het ongetwijfeld met me eens zijn. Dat ik een beetje teleurgesteld was door de wel heel erg grote beperkingen voor de fotografen zal ik niet onder stoelen of banken steken. Ik snap dat de concertervaring voor het publiek primeert, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat organisator Live Nation al eens graag van fotograafje pesten doet. Been there done that before. Het moet zijn dat ze zelf nooit foto’s gebruiken om hun evenementen te promo… laat maar.
Maar met verbittering en gezaag kom je nergens. Ik onthou vooral dat er mits wat creativiteit ALTIJD wel iets van te maken valt, dat Cirque Royal best een mooie zaal is (understatement) en dat de knullen van Bear’s Den aardig goed doen wat ze doen. In de wetenschap dat de motivatie voor dit zijsprongetje naar een andere zaal vooral was om een uitdaging te stellen voor mezelf, kan ik ook alleen maar zeggen dat dat plan meer dan geslaagd is.
Wie weet ga ik zelfs nog eens ooit terug fotograferen in het Koninklijk Circus, maar dan wel met eigen drank. BYOB…
C U
Roeland