Isolde Lasoen / And Then Came Fall
Ik kan elke blog beginnen met dezelfde intro: dat het veel te lang geleden is wegens te druk. Deze keer was het te druk met eieren rapen, opeten en er weer af proberen sporten. Anyway: ik loop dus nog altijd keihard achter met plaatsen van updates, bij deze een inhaalbeweging dus.
And Then Came Fall
Eind maart was er het uiterst gezellige concert van And Then Came Fall. Sommige (huis)fotografen in Het Depot hebben het niet begrepen op concerten in de foyer. Te weinig licht, te weinig plaats en te weinig afwisseling of zoiets. Maar zelf ben ik er nog altijd even gek op als op dag 1. Er zijn misschien inderdaad wel enkele beperkingen vergeleken met een show in de “echte” zaal, maar die beperkingen worden ruimschoots gecompenseerd door extra connectie in de intiemere setting. Ik blijf fan dus. (Lees verder onder de foto’s).
And Then Came Fall
Ook muzikaal was And Then Came Fall meer dan de moeite trouwens, althans toch de eerste vijf nummers die ik meepikte. Daarna zat ik, naar aloude gewoonte, achter mijn pc de foto’s te verwerken en stiekem spijt te hebben dat ik niet het hele concert kon zien…. (Lees verder onder de foto’s)
Soussiya
En van foyer-concerten gesproken: vorige week was er ook nog een Open Mic. Op elke eerste woensdag van de maand wordt het podium in de foyer ter beschikking gesteld van jong (of minder jong) aanstormend talent. Dat dat ongeveer de gezelligste depot-avonden zijn die je je kan inbeelden zou ik intussen niet meer hoeven te vertellen. (Lees verder onder de foto’s)
Voor wie dat jong talent alsnog wil bezig horen: hieronder de “setlist” van de avond, dus zwier ze vooral in je spotify allemaal!
Een concert dat WEL doorging in de grote zaal was dat van Isolde Lasoen. Ook hier had ik spijt dat ik niet het hele concert kon mee pikken, want ook hier klonken de eerste drie nummers erg veelbelovend. Voor wie zich trouwens afvraagt waarom ik tegenwoordig nog zelden het hele concert uitzit: door al tijdens het concert de foto’s te bewerken slaag ik erin om een normale nachtrust te hebben. Als ik het hele concert blijf kijken en luisteren, dan is het standaard nachtwerk om alles op tijd klaar en aangeleverd te krijgen. En sinds ik niet meer van de jongsten ben (hum ahum) reageer ik niet meer al te best op nachten van hooguit vier uur slaap…. Concertfotografie geeft en concertfotografie neemt. Of zoiets… (Lees verder onder de foto’s)
Isolde Lasoen (en co)
En daarmee is mijn blog weer op de valreep up to date (min of meer) net voor ik het volgende concert inblik. Vanavond gaan we namelijk voor de reggae-vibes van Lila Iké. Ik beloof op mijn onbevlekt communie-zieltje dat die foto’s hier sneller te zien zullen zijn…
C U Soon,
Roel