Italië

Ik ben nog altijd niet bekomen van de zomervakantie. Lees: nog altijd niet bijgewerkt NA mijn zomervakantie. Op de vraag hoe mijn zomer geweest is, antwoord ik kort samengevat: in juli was het druk met werken, in augustus druk met op vakantie gaan. Mijn bezigheden van in juli heb je al kunnen zien en lezen op deze blog (Beleuvenissen dag 1, dag 2 en dag 3, weekendje Ardennen, Weekendje Formule 1 en een citytripje naar Parijs). De vakantiefoto’s (en bijhorende verhalen) van in augustus werden intussen op de lange baan geschoven. Ik weet ook wel dat de wereld hier eigenlijk ook helemaal niet op zit te wachten maar anderzijds: mijn foto’s zijn mijn beste reclamebord (hoop ik) of die nu voor een klant of op vakantie gemaakt zijn…

Kortom: hoog tijd voor een fotoverslagje van tien heerlijke dagen Italië (Riva, aan het Gardameer). De eerste dag na onze aankomst was het nog wat bewolkt (het had de hele nacht voordien geregend). Niet ideaal voor de “vakantiesfeer”, maar voor foto’s vaak net iets sfeervoller en visueel interessanter. Nadien was het enkel zonnig en warm dus ook die vakantiesfeer zat meer dan goed. Gevolg: een gezonde mix van “ingetogen zwartwit” (eigenlijk mijn favorieten maar dat zal je intussen niet meer verwonderen) en de typische “vrolijke kleurfoto’s” '(die iedereen maakt op vakantie).

Ik heb geen enkele ambitie om hier een reisblog van te maken dus voor de echte vakantietips ben je aan het verkeerder adres, maar ik kan wel meegeven dat Italië, toch zeker het stukje dat ik er intussen van gezien heb, ECHT één gigantische postkaart is. Het is verdomd lastig om er plekken te vinden die NIET fotogeniek zijn. Een paradijs voor landschapsfotografen, maar wie zich liever bezig houdt met straatfotografie (zoals ik) komt in de vele stadjes en dorpjes zeker ook aan zijn trekken. Riva, Malcesine en Limone zijn trouwens niet alleen een paradijs voor fotografen, maar zeker ook voor food-lovers. Ondergetekende was dus dubbel tevreden want ook DAT mag geen verrassing meer zijn: Hanne en ik steunen overal met volle overgave de lokale horeca. Enige probleem: het was lastig kiezen tussen al die idyllische terrassen en restaurants… (Lees verder onder de foto’s)

Voor wie het toch wat actiever mag allemaal: ook voor windsurfers, zeilers en suppers is dit het Walhalla. Zelf ben ik de laatste jaren meer voor het golfsurfer en dat is hier uiteraard niet aan de orde, maar al was het maar uit pure nostalgie heb ik toch ook heel even terug geproefd van het windsurfen. En als ik ooit de lotto win (puur hypothetisch, ik speel niet) koop ik een zeilboot maar dat geheel terzijde. (Lees verder onder de foto’s)

Van watersport gesproken trouwens: wat me misschien nog het meest van al zal bijblijven zijn de “avondzwemmekes”. ‘s avonds als het (bijna) donker is terug afzakken naar het verlaten strand om dan van uit het heerlijk frisse water de bergen en omgeving in je op te nemen… Zelden zo hard gevonden dat het leven schoon is! (Lees verder onder de foto’s!)

Voor wie dat allemaal te nat is zijn er dus ook de bergen met alles wat er bij hoort: wandelen, klimmen, parapenten, hoogtevrees hebben op enge plekken: het kan er allemaal. (Lees verder onder de foto’s)

Het zal intussen wel duidelijk zijn: wij hebben ons te pletter genoten en kunnen niet wachten om terug te gaan! De batterijen zijn eens te meer opgeladen voor een druk concert-seizoen, maar dat is voor binnenkort! En nog heel snel voor de volledigheid: wie ook zin gekregen heeft om nieuwe oorden te gaan fotograferen: er is nog één plaats vrij in de workshop straatfotografie in Parijs op 17 februari. Ik geef het maar mee eh…

C U Soon,

Roel