Leer beter liegen...
“De camera liegt nooit” zei ooit iemand. Niks is verder van de waarheid dan die uitspraak: de camera liegt altijd. Hoezeer je als fotograaf ook je best doet om objectief te zijn, je foto’s zijn altijd slechts jouw interpretatie van de werkelijkheid. Voor persfotografen is dat soms een echte strijd, want zij worden net verondersteld om objectief te zijn en een neutrale versie van het verhaal in kwestie te brengen.
Maar ook voor minder wereldveranderende foto-reportages speelt objectiviteit een rol. Of beter: bij andere soorten fotografie maak je net gebruik van het feit dat je het beeld in de camera al kan “sturen” om net niet de werkelijkheid weer te geven. Geen paniek, ik ga niet te ver de filosofische toer op…. (Lees verder onder de foto!)
Bij pakweg een familiesessie op locatie hoopt iedereen natuurlijk op mooi weer. Ik ook, want mooi weer maakt ook mijn werk makkelijker en aangenamer. Maar in alle eerlijkheid, maak ik me dikwijls niet echt druk over het weer wat het eindresultaat betreft. Ik ben geen fan van regen, maar dat gaat dan meer over het comfort tijdens de sessie dan over de foto’s zelf. Want ik weet dat ik met goed gekozen instellingen in mijn camera er wel voor kan zorgen dat het mooier weer LIJKT. De foto hierboven is een foto die ik maakte bij een recente herfstsessie op een typische druilerige herfstdag: van zon geen sprake, beetje regen, grijze lucht,…. What you see is what we got met andere woorden. Bij die foto volgde ik de lichtmeter van de camera. In mensentaal: ik deed niks extra om de foto te sturen zoals ik het wou, het was een pure objectieve weergave van het moment. Resultaat: troosteloze foto die, met alle respect, iedereen had kunnen maken. Maar daarvoor boek je geen fotosessie bij een fotograaf natuurlijk.
Enkele tellen en aangepaste sluitertijd, diafragma en ISO-waarde later maakte ik de foto hieronder. Een wereld van verschil, toch? Voor alle duidelijkheid: hier kwam niet meer nabewerking aan te pas dan aan de eerste foto. Sterker nog, beide foto’s werden op dezelfde manier bewerkt: beetje meer contrast, wat donkerder aan de randen en de witbalans wat warmer omdat mijn camera de neiging heeft alle foto’s wat “koeltjes” te maken. Het geheim (beetje overdreven) zit puur in de belichting. De tweede foto is veel lichter, waardoor de achtergrond overbelicht wordt en daardoor een “zonnige” indruk wekt. De gezichtjes worden ook wat lichter waardoor ze alle aandacht krijgen die ze verdienen in een portret. Gevolg: je zou zweren dat het een stralende herfstdag was. Mission accomplished, iedereen tevreden! (Lees verder onder de foto!)
Kort samengevat: de camera liegt bijna altijd en daar ben ik blij om. Wil je trouwens zelf ook beter leren liegen met de camera, check dan zeker de nieuwe cursus fotografie die in januari van start gaat. Meer info via de knop hieronder!
Tot snel!
Roel