Profielfoto’s
“Je moet jezelf meer tonen”. “Mensen willen zien met wie ze te maken hebben”. Het zijn uitspraken die ik tot vervelens toe hoor in elke marketing-cursus of adviesgesprek die ik volg of voer. En ik weet dat niet alleen, maar het is ook wat ik zeg tegen mijn eigen klanten om hen te overtuigen om toch snel nog dat portretje te doen aan het einde van een bedrijfsreportage of productshoot. Alleen: als IK degene ben die voor de camera moet gaan staan, verandert het nogal snel in: “De mensen moeten me kennen omwille van mijn werk, niet om mijn gezicht”. Lees: ik heb een bloedhekel aan gefotografeerd worden.
Maar af en toe moet je je gezond verstand gebruiken. Hoewel het eerder een bijkomstigheid was dan een bewuste en weloverwogen beslissing… Afgelopen zomer trok ik tijdens het fotograferen van Beleuvenissen op met beginnend fotografe Joke. De obligate fotografen-onderwerpen passeerden allemaal de revue en terloops liet ze weten dat ze wel wat profielfoto’s kon gebruiken. Ik zal ongetwijfeld iets geantwoord hebben ala: “Daar zou ik ook eens werk van moeten maken”. En op dat moment was het zaadje geplant, ook al besefte ik het nog niet helemaal. Maar maanden later, ergens voor de eindejaarsfeesten, kwam het onderwerp opnieuw tersprake en voor ik het wist hadden we afgesproken om een “wederzijdse portretsessie” te doen. Toegegeven: op het moment dat we de afspraak maakten dacht ik nog: “Ik zie nog wel of ik me ECHT ga laten fotograferen”, ik zag het vooral als een portretsessie waarbij ik veilig achter de camera zou blijven staan.
Maar als puntje dan bij paaltje komt tijdens de shoot, dan is de drempel zodanig laag geworden dat je echt geen enkel excuus meer hebt om niet even te poseren. Hoewel poseren een groot woord is, want het ging er (uiteraard) gewoon chill en relaxed aan toe. Dat wist ik ook wel van tevoren natuurlijk, want dat is exact hoe ik ook mijn “echte” shoots aanpak met klanten: gewoon wat rondhangen op een toffe locatie, een eind weg kletsen en terloops wat foto’s maken die er met een minimum aan “poseerwerk” dan leuk en spontaan uit zien. Feit dat ik zelf ook fotografeerde tijdens de shoot hielp ook wel, want ik had de touwtjes mee in handen natuurlijk…
Zodoende heb ik dus sinds kort nieuwe profielfoto’s. En gebruiken zal ik ze, ook al is er ook daar sprake van een beetje drempelvrees. Maar al de moeite mag niet voor niks geweest zijn, al was het maar om Joke haar skills aan de wereld te tonen. De leeftijd, de korte nachten en het gerstenat dat daar af en toe bij hoort beginnen bij mij hun tol te eisen dus beter wordt het niet. Maar Joke haalde er uit wat er nog in zit en dat verdient het meeste respect! Mijn taak bij dezelfde shoot was iets makkelijker moet ik toegeven… (Lees verder na de foto’s)
Hoe dan ook: als je jezelf herkent in vergelijkbaar uitstelgedrag en dezelfde camera-angst, weet dan dat het allemaal best meevalt, ik spreek uit ervaring…
C U Soon,
Roeland