Publieksfotograaf
“Amai, er zijn veel fotografen vandaag!”. Het is een uitspraak die ik geregeld hoor bij concertgangers als ik voor een concert sta te wachten aan het podium. Als ik dan even rondkijk, zie ik inderdaad vaak heel wat “collega’s” rondom mij. Collega’s tussen aanhalingstekens, want zo beschouw ik iedereen met een camera in zijn / haar handen. Maar als ik dan even beter kijk, merk ik dat er vaak wel een nuance te maken valt. (Lees verder onder de foto’s)
Ise - 10/03/25 in Het Depot
Voor Het Depot fotograferen we meestal met maximum twee fotografen. Voor kleinere show in de foyer werken we alleen, niet uitverkochte shows in de grote zaal doen we vaak wel met twee. De communicatiemedewerkers van Het Depot (Zoë en Esther for the win!) maken die beslissing op basis van ticketverkoop en het aantal aanvragen van externe journalisten en fotografen. De beleving voor het publiek gaat namelijk ALTIJD voor, en niks zo vervelend voor concertgangers als een hele eerste rij vol fotografen. Bij een gemiddeld Depot-concert mag je er dus vanuit gaan dat er pakweg een drie- of viertal fotografen zal aanwezig zijn: één of twee voor Het Depot zelf, de rest externe pers zoals magazines, kranten of blogs. Soms hebben bands en artiesten ook nog een eigen “tourfotograaf” mee. (Lees verder onder de foto’s)
Ise - 10/03/25 in Het Depot
Ook om overlast te vermijden, worden alle aanwezige fotografen geacht zich te houden aan een aantal regels. Nooit het publiek hinderen, geen materiaal op of onder het podium laten rondslingeren,… Daarom mogen we vaak ook enkel de eerste drie nummers fotograferen van voor het podium en verdwijnen we daarna naar elders: achteraan van uit het publiek of gewoon naar huis om onze foto’s al af te werken ;-) Ik ben natuurlijk niet echt objectief, maar ik durf met grote zekerheid en in naam van al mijn depot-collega’s stellen: na ettelijke honderden shows gefotografeerd te hebben kennen we de regels en houden we ons daar ook aan. Elk van ons draagt Het Depot een warm hart toe en we weten dus hoe belangrijk het is dat jullie als concertgangers een leuke en vooral ongestoorde avond kunnen ervaren.
Om misverstanden te vermijden worden we dan ook verondersteld ons voor elk concert ook aan te melden aan het onthaal. Niet omdat we zo graag WEER een heel boeket aan armbandjes omdoen, maar omdat dat het moment is waarop we gebrieft worden van eventuele extra regels of afwijkende afspraken. Soms mogen we zelf de foto’s niet gebruiken (gebeurt gelukkig slechts heel zelden), soms zijn er andere beperkingen of dingen die relevant zijn. Kortom: dat armbandje is niet alleen bij wijze van aanwezigheids-check, maar is het bewijs dat we ons bewust zijn van wat er wel en niet van ons verwacht wordt. Om dezelfde reden worden ook externe fotografen en journalisten verwacht zich aan te melden en een armbandje te dragen. (Lees verder onder de foto’s)
In de praktijk gebeurt het echter geregeld dat ook concertgangers hun camera meebrengen. (Hobby)fotografen kopen een kaartje voor hun favoriete concert en brengen enthousiast hun fototas mee en fotograferen erop los. Op zich niks mis mee natuurlijk en helemaal te begrijpen. Alleen zijn die hobbyfotografen zich dan niet bewust van geldende regels, en bijgevolg kunnen ze zich er ook niet aan houden. Stel je voor: ik als huisfotograaf moet stoppen na drie nummers en heb daardoor enkel toegang tot 10 minuten van een concert, waarbij nota bene het licht niet al te denderend was en de show nog helemaal niet op dreef was. Maar ik ken de regels en hou me eraan. Dan is het uiteraard wel zuur om nadien op pakweg instagram foto’s te zien passeren van het absolute hoogtepunt van het concert, gemaakt door een fotograferende hobbyfotograaf in het publiek die zich niet aan de regels hield. Niet alleen had ik uiteraard ook liever de hele show kunnen fotograferen, maar vaak mag ik me dan ook nog verwachten aan een misnoegde mail van een of andere tourmanager die zijn beklag maakt dat “er fotografen waren die zich niet aan de afspraken hielden”. Want die tourmanager herkent uiteraard niet zomaar wie er wel of niet “officieel” aan het werk is. Probeer zelf maar eens in het publiek rondom je te spotten wie er wel of niet een zwart persbandje om zijn arm heeft… Lees: als huisfotograaf of externe pers moeten we ons aan de regels houden, maar krijgen we sowieso ook de klachten als er anderen zijn die dat niet doen, met alle gevolgen van dien (nog meer en strengere regels de volgende keer).
Moest je je dus afvragen waarom wij, huis- en andere persfotografen, niet altijd alle hobbyfotografen met open armen ontvangen, weet dan dat dat zeker niet persoonlijk bedoeld is, integendeel. We snappen als geen ander hoe leuk concertfotografie is. Maar er zit dus echt wel meer achter dan je zou denken. Net daarom is fotograferen voor het algemene publiek ook niet toegestaan en staat dat ook zo op de website van Het Depot… Wil je dus toch graag een concertje fotograferen? Mailen en vragen aan Het Depot is de boodschap!
Maar vooral: geniet van je concert, en dat gaat vaak beter zonder camera erbij, geloof me! Foto’s bij dit artikel: Ise en support act Arend Delabie: twee toppers!
C U Soon,
Roel