Raymond van het Groenewoud

Ik had het al aangekondigd aan het begin van de week maar gisteren was het zover: de show van Raymond van het Groenewoud in Het Depot. Ik wek misschien de indruk dat ik een superfan ben van Raymond en hoewel dat wat overdreven is, er zit ook enige waarheid in. Als je een dergelijk talent aan het werk kan zien dan kan je daar enkel met respect naar kijken en luisteren, of het nu “je ding” is of niet. Voor alle duidelijkheid: dit is zeker en vast “mijn ding”, zeker de oude rockers die hij steevast blijft opnemen in zijn set. (Lees verder onder de foto’s)

Ik heb Raymond en zijn makkers al enkele keren aan het werk gezien en één zekerheid is er altijd: ze stellen nooit teleur. Je kan altijd zeker zijn van een hoop ambiance, waanzinnig droge en snedige bindteksten, hilarische woordspelingen zowel tussen als tijdens de nummers… Een vakman pur sang, omringd door muzikanten van hetzelfde allooi. Hij deinsde er zelfs niet voor terug om midden in het breekbare “Gelukkig zijn” ineens te stoppen met piano spelen en zingen, om ons een anekdote te vertellen over een relativerend youtube-filmpje dat hij had gezien. In sommige gevallen zou zo een onderbreking ongepast en storend zijn, maar in dit geval droeg het alleen maar bij tot de sfeer en de kern van het nummer: vier het leven als je de kans hebt! Die boodschap bracht hij zoals enkel hij het kan: een tikkeltje chaotisch, maar recht vanuit het hart en met heel erg veel plezier. (Lees verder onder de foto’s)

Uiteraard had ik ook gisterenavond mijn “mobiele” studio mee naar Het Depot om een portretje te schieten. Maar ook daar toonde Raymond zich van zijn mooiste kant (letterlijk en figuurlijk). Want hij wou met plezier meewerken op één voorwaarde: foto’s van de hele band, niet van hem alleen. Geen solo-arties dus, maar een band. Een bende artiesten waar ik ook na deze show nederig het hoofd voor buig en waarvan ik hoop dat ik ze snel terug ergens aan het werk kan zien.

Merci Raymond en co! C U soon,

Roel