The Selecter: verslag en goeie voornemens!
Mezelf een ska-fanaat noemen zou ronduit overdreven zijn. Zoals met zoveel genres is het eerder: ik kan het zeker appreciëren, maar er is een plaats en tijd voor alles… Maar het concert van The Selecter afgelopen maandag in Het Depot stemt toch tot inkeer… (Lees verder na de foto)
Misschien heeft het te maken met de zon die zich af en toe laat voelen in deze periode, of misschien is het het uitzicht naar de zomer, maar hoe dan ook: ik verkeerde maandag meteen in een vrolijke vakantie-stemming, dus laten we het erop houden dat dat alles te maken had met de uptempo riffs en staccato beats van het betere ska-werk. (Lees verder na de foto)
Jullie weten intussen dat ik geen concert-review-schrijver ben en dat blijft ook deze keer nog zo. Ik wil alleen gezegd hebben dat het heerlijk klonk en vooral een feestje van jewelste was! De 400 aanwezigen (ruwe schatting) zullen me ongetwijfeld gelijk geven. (Lees verder na de foto’s)
Maar los van het muzikaal gebeuren, zal deze avond me ook vooral bij blijven als de avond waarop ik terugkeerde naar de basics op vlak van fotografie. Nou ja, basics is misschien veel gezegd… Vraag me niet waarom, maar ik besloot bij het inpakken van mijn fototas om mijn standaard camera thuis te laten en te kiezen voor een (intussen stokoude) Nikon reflexcamera. Voor de fotografie-nerds: normaal werk ik met het Sony mirrorless systeem, maar deze keer ging mijn oude en vooral heel erg afgeleefde Nikon D800 nog eens mee. Voor de niet-fotografie-nerds: ik ruilde moderne, snelle en gesofistikeerde camera’s in voor een trage en versleten camera. (Lees verder na de foto’s)
Waarom? Pure impulsiviteit, maar ook (en vooral) omdat ik af en toe wel hou van een uitdaging. En ook omdat beperkingen een mens scherp houden. Hoewel mijn D800 nog altijd een relatief modern, digitaal toestel is, is het wel technologie van dik tien jaar geleden. In uitdagende omstandigheden zoals een concert, waar de belichting constant verandert en waar scherpstelling per definitie een uitdaging is, werd het effectief snel heel erg duidelijk: we zijn rot verwend met de moderne techniek vandaag de dag. (Lees verder na de foto)
Wat me vooral opviel was hoe waanzinnig TRAAG die camera is: de autofocus deed er tergend lang over om IETS scherp te krijgen, laat staan om de ogen / gezichten van de artiesten scherp te krijgen. Ik heb dus meermaals gewoon de autofocus uit gezet en manueel scherp gesteld, wat op zich dan ook weer een hele uitdaging was, want het beeld in de zoeker is letterlijk zo donker als de nacht. Met de hedendaagse mirrorless-camera’s zijn we verwend met een electronisch en dus uitermate helder zoeker-beeld waarin je op de koop toe zelfs het effect op de belichting van je gekozen instellingen kan zien, maar bij zo een oudere reflexcamera zie je de situatie zoals je ze met het blote oog ziet. In dit geval: heel erg donker, dus veel succes met het inschatten van de scherpte! (Lees verder na de foto)
Kort samengevat: ik heb even serieus gezweet, maar tegelijkertijd ook wel genoten van de uitdaging. Toen ik thuis kwam en mijn beelden afwerkte, was de voldoening des te groter om te merken dat er wat het eindresultaat eigenlijk geen verschil was. Tijdens het concert vreesde ik heel even dat ik geen enkel scherp beeld zou hebben, maar het tegendeel was waar. Enigszins tot mijn verbazing had ik minder werk nadien dan anders. Ik doe sowieso heel erg weinig nabewerking: het contrast een serieuze boost geven en soms wat ruis-onderdrukking en daarmee is de kous af, photoshop komt er al helemaal nooit aan te pas. En dat was deze keer niet anders! Ruisonderdrukking was wel nodig, wat met de Sony meestal minder nodig is, maar verder viel het me vooral op dat de Nikon-bestanden gewoon min of meer perfect uit de camera komen, zeker wat kleurweergave en continuïteit betreft. (Lees verder na de foto)
Ik onthou dus vooral dat oudere technologie zeker en vast niet moet onder doen voor recente spullen. Ik hou mijn D800 dus zeker nog bij tot hij helemaal uit elkaar valt. En, goed voornemen: volgende keer ga ik NOG verder terug in de tijd en werk ik nog eens analoog.
C U Soon,
Roel