Axl in houtskool
Enkele weken geleden fotografeerde ik één van de twee uitverkochte concerten van De Kreuners in Het Depot. Dat mijn overvolle agenda ervoor zorgde dat ik die beelden nog nergens getoond heb (buiten dan de socials van Het Depot) is geen verrassing meer intussen. Dat ik toen een heel klein beetje verliefd geworden ben op Axl Peleman heb ik ook voor mij gehouden. Lange baarden en tegenlicht, dat is een droom voor elke fotograaf. (Lees verder onder de foto’s!)
Voor het tweede luik van dit verhaal verwijs ik even terug naar een artikel van enkele maanden geleden. Toen had ik het al over hoeveel voldoening het geeft om af en toe mijn fotografiewerk weg te geven. Een print, een magazine,… Niks zo leuk en motiverend als mensen blij maken met je werk als fotograaf. Toen ik dat artikel schreef had ik echter nog geen flauw benul dat het eigenlijk NOG leuker kan. (Lees verder onder de foto’s!)
Ik belandde onlangs op café met Hanne. Ik volg haar al een paar jaar op Instagram (en ik raad jullie aan om dat ook te doen). Zelf noemt ze zich, een beetje vals bescheiden, “over-tekenaar”, maar persoonlijk hou ik het gewoon op houtskool-tekenaar, of -kunstenaar zelfs. Anyway. Tijdens dat avondje doorzakken hadden we het, hoe kan het ook anders, over fotografie en creativiteit in het algemeen. Eén van de problemen waar zij als tekenaar mee kampt is het gedoe rond auteursrechten. Veel fotografen zijn, surprise surprise, te protectionistisch ingesteld om hun werk te laten “kopiëren” door andere kunstenaars. Maar toen ik tussen de regels van de conversatie door hoorde dat Hanne haar oog had laten vallen op “mijn Axl-foto’s”, maakte mijn hart een sprongetje van blijdschap.
Want hoe geweldig is DAT?! Dat andere mensen geïnspireerd worden door iets wat je gemaakt of gedaan hebt? Een groter compliment bestaat er wat mij betreft alvast niet. Ik ben dan ook ZO fier om jullie hier het resultaat van Hanne’s werk te kunnen tonen.
Beste Hanne, je kan je niet voorstellen hoe vereerd ik ben met dit werk! Aan welke muur het terecht gaat komen weten we nog niet, maar dat het voor altijd een plaats in mijn hart zal hebben staat als een paal boven water. Ongelooflijk dikke merci!
C U soon,
Roel