Doomsday of goed-nieuws-show?
Rellen in Nederland. Oproep tot geweld in verschillende gemeenten in ons land. Stijgende corona-cijfers, het begin van een derde golf. Vertraging bij de levering van vaccins. Meer en meer jongeren in isolement. Meer gezinnen op de rand van de armoede. Grootste economische crisis ooit. Minderheden of gemeenschappen voelen zich gestigmatiseerd. Ongeëvenaard aantal bedrijven in de problemen en KMO’s op de rand van faillissement. Sector in nood.
De lijst met negatieve en troosteloze berichten wordt langer met de dag. Het merendeel van de gesprekken die je nog voert (op afstand en online weliswaar) gaat enkel nog over dingen die niet meer kunnen, activiteiten die niet meer mogen en dingen die we missen. En dat we nog even moeten volhouden. Nog even moeten doorzetten. En dat is ook helemaal waar want met een beetje goeie wil is het licht aan het einde van de tunnel zichtbaar. Maar leg dat maar eens uit aan iemand die voor de zoveelste maand op rij geen inkomen heeft. Leg dat maar eens uit aan de kleine ondernemer wiens winkel tot puin werd herleid door enkele heethoofden. (Lees verder onder de foto!)
Charlotte Adigéry
Ik mis ook de concerten en sociale contacten met mijn vrienden. Ik mis de sfeer onder de vrijwilligers net voor de zaal-deuren opengaan. Ik mis Het Depot en de lange nachten om toch nog enkele concertfoto’s online te krijgen voor het ochtend wordt. Fuck, ik mis zelfs de katers na de avonden waarop het net iets TE gezellig werd. Ik mis de citytrips en de terrasjes zonder mondmaskers. Ik mis toog-hangen. Ik mis zweten op een veel te hete festivalweide. Ik mis de helse voettocht van de festivalweide naar de fietsenstalling. Ik mis het zoeken naar mijn fiets tussen twaalf miljoen andere grijze fietsen omdat ik het nummer van de rij vergeten ben.
En net omdat ik zoveel mis, erger ik me dood aan alle negatieve berichten waarmee ik dit artikel begon. Ik weet het wel: media worden verwacht om objectief verslag uit te brengen van wat er rondom ons gebeurt. Media worden niet verondersteld om te filteren op graad van negativiteit. Maar toch erger ik me alle dagen aan de artikels die ik lees en reportages die ik zie. Niet lezen en niet kijken? Dat is een optie. Maar ik wil ook op de hoogte blijven van de wereld waarin ik leef. Ik wil geen oogkleppen opzetten voor de realiteit. (Lees verder onder de foto!)
Maar ik kan me ook heel moeilijk voorstellen dat ik de enige ben die nood heeft aan af en toe een positief en hartverwarmend bericht. Toch? Laat daarmee ad hoc en onverwachts een nieuw project geboren zijn. Ik had het hier recent nog over mogelijke nieuwe persoonlijke projecten op fotografisch vlak. Die komen er ook heel binnenkort echt wel aan. Maar mijn zoektocht naar positiviteit staat daar los van.
Zoals ik in het verleden al wel vaker deed, is dit dus eens te meer een warme oproep. Heb jij een leuk bericht te melden? Goed nieuws dat je van de daken zou willen schreeuwen? Stuur me dan even een mailtje en mijn blog wordt jouw forum! Ik maak van mijn blog met groot plezier een goed-nieuws-show. Maandelijks, wekelijks of dagelijks: hoe meer reacties van jullie, hoe meer goed nieuws we de wereld kunnen insturen. En maak daarbij vooral niet de fout van te denken dat “jouw nieuws de moeite niet zal zijn”. Wat voor jou een banaal akkefietje is, is voor iemand anders misschien een broodnodig lichtpuntje in erg veel duisternis!
Kortom: is jouw kat pas bevallen van Uber-schattige kittens, heeft je zoon of dochter zijn / haar eerste tandje of heb jij eindelijk een nieuwe job? Laat het me weten (info@135mm.be) en we schreeuwen het samen van de daken!
Ik kijk alvast uit naar jullie reacties!
Stay safe / sane!
Roel