Drie keer
De eerste keer dat ik hen fotografeerde was op 1 september 2018 voor hun huwelijksreportage. Toen Karlijn en Hannes me destijds vertelden dat ze hun feest zouden laten doorgaan buiten tussen de bomen in hun eigen tuin, dacht ik: “Dapper maar gewaagd met ons klimaat”. Maar even stralend als zij zelf was het weer die dag. Maar iets zei me toen al dat deze twee er sowieso het beste van gemaakt zouden hebben. En hoewel ik zelf niet echt groene vingers heb of geen “tuin-mens” ben, moet ik toegeven: hun tuin vraagt gewoon om een buiten-feest. “Tuin” is trouwens een under-statement, maar zo hoort dat nu eenmaal als je schapen, paarden en weet ik veel wat nog allemaal moet huisvesten. Het knetterend kampvuur onder die prachtige boom staat nog altijd op mijn netvlies gebrand. Kortom: die huwelijksreportage zou één van de meest memorabele uit mijn carrière worden. (Lees verder onder de foto’s!)
Twee jaar later werd ik opnieuw door Karlijn en Hannes gecontacteerd. Ze verwachtten een eerste kindje en wilden van de gelegenheid gebruik maken voor een nieuwe fotosessie. Of ik dat zag zitten? Overbodige vraag natuurlijk. Uiteraard wilden we opnieuw gebruik maken van dezelfde setting, dus het weer moest wel wat meewerken, ook deze keer. Het was even plannen en puzzelen met de agenda’s, maar dag op dag twee jaar later stond ik in dezelfde tuin, dezelfde boomgaard en onder dezelfde boom voor opnieuw een reeks portretten van hetzelfde koppel. Met hetzelfde klein gelukje wat het weer betreft, want jawel hoor: stralende dag! (Lees verder onder de foto’s)
Fast forward nog een week of zes. Intussen waren ze met drie en dat mocht vastgelegd worden. Corona en de intussen wel bekende bijhorende maatregelen dreigden even roet in het eten te gooien, want uiteraard hadden we graag foto’s met de kersverse grootouders en naaste familie erbij. Dat kon in principe wel, op voorwaarde dat we het, je raadt het al, opnieuw buiten konden laten doorgaan. Maar buiten? Half oktober? Veel opties waren er niet, want hoe meer agenda’s hoe minder vreugde. Gokje wagen dus…. (Lees verder onder de foto’s!)
Maar het zal geen verrassing meer zijn: 17 oktober was een stralende dag! In dezelfde boomgaard, onder dezelfde boom brandde hetzelfde kampvuur. Maar na drie keer weet ik intussen wel dat de warmte bij deze familie niet alleen van het kampvuur komt…
Karlijn en Hannes: jullie zijn toppers! Dikke merci om jullie verhaal van foto’s te mogen voorzien!
Stay safe / sane,
Roel