Everyday Carry

“Wat sleur jij allemaal mee in je fototas?”. Die vraag krijg ik meer dan geregeld. Hoog tijd dus om ze te beantwoorden: een overzichtje van mijn Everyday Carry bij fotowerk. Hoewel dit best veel materiaal lijkt, vind ik heb eerder minimalistisch. Vergeleken met wat ik vroeger aan spullen meesleurde of met wat ik andere fotografen zie aanslepen, is dit echt wel peanuts. Maar ik heb al lang geleden beseft dat “meer materiaal” niet zorgt voor betere foto’s, integendeel. Hoe minder opties je hebt, des te creatiever word je. En hoe meer je rugzak weegt, des te sneller word je moe en met een laag energiepeil is creativiteit vaak ver te zoeken. Kortom: ik kies tegenwoordig voor de minimalistische aanpak. Dus volgend overzicht is mijn basisuitrusting voor zowel portretten op locatie als concertfotografie. Let’s go! (Lees verder onder de foto!)

Mijn basisuitrusting voor elke foto-opdracht…

Eerst en vooral de tas zelf (nr 1): een Lowepro Tahoe BP150 voor de techneuten, een handige compacte rugzak voor normale mensen. Zoals bij elke Lowepro-tas zitten ook hier tal van extra onderverdelingen bij zodat je de tas kan aanpassen aan jouw materiaal. Het kleinere zakje (nr 2) was echter niet inbegrepen, dat heb ik van een andere tas. Omdat de Lowepro zo compact en klein is, zijn er ook net iets minder kleine vakjes die je kan afsluiten. Daarom stop ik alle “kleine rommel” samen in dit tasje. Let ook op hoe flink ik tegenwoordig mijn businesskaartjes overal bij me heb… “Aai leurn iet, from eej book”…

Dan de camera zelf (nr 3): een Sony A7rIII (wie verzint zoiets). De uitleg waarom ik switchte van Nikon reflexcamera’s naar het Sony mirrorless systeem vind je op mijn Youtube kanaal (hipster, I know), maar de korte samenvatting is: omwille van de waanzinnig sterke autofocus technologie van Sony. Mind. Blown. Verder heb ik standaard een batterijgrip onder mijn camera gemonteerd met een extra batterij, want de beperktere batterijduur is het enige nadeel van mirrorless camera’s. Maar met deze setup kan ik probleemloos enkele uren non-stop fotograferen, dus geen enkel probleem voor een portretsessie of concert.

Dan de lenzen. Vroeger werkte ik bijna uitsluitend met zoomlenzen, maar intussen kies ik voor enkele primes (vaste lenzen, geen zooms meer dus). Enerzijds weer omdat ik dan creatiever ben, maar ook omdat je voor concertfotografie nu eenmaal best lichtsterke lenzen hebt. Afgebeeld is mijn heilige drievuldigheid: een 24mm f1.4 van Sony (nr 7, zalig ding!), een 50mm f1.8 van Zeiss (nr 6) en mijn absolute favoriet, de 85mm f1.4 van Sony (nr 8). Kenners zullen opmerken dat er geen super-groothoek bij zit en ook geen echt lange tele, maar die mis ik niet. Met deze drie exemplaren kan ik de wereld aan.

Om mijn materiaal op locatie te kuisen indien nodig, heb ik altijd een borsteltje en wat microvezel-doekjes bij (nr 4). Kwestie van die bier- en zweetdruppels van de lens te kunnen vegen. Of de regen, maar dat klinkt minder rock’n roll.

De geheugenkaartjes (nr 9) wonen in een klein zakje van Sandisk (nr 10), zo een ding kreeg je vroeger bij elk kaartje dat je kocht van Sandisck, maar die tijden zijn voorbij. Omdat vroeger alles altijd beter was… Ik heb standaard ongeveer 256Gb aan kaartjes bij, maar ik gebruik zelden meer dan 64Gb op één opdracht. Kwantiteit, kwaliteit, je snapt het wel…

Oordoppen (nr 5) mogen uiteraard ook niet ontbreken als concertganger en -fotograaf. Net zoals de drankjetons van Het Depot (nr 13), die kom ik letterlijk overal tegen hier: elke broekzak, elke fototas… Buiten als biergarantie hebben die eventueel nog een andere functie: sommige schroefkoppelingen kan je ermee los of vast draaien. Je kent dat wel: van die schroeven waar je normaal een muntje voor zou gebruiken. Dat muntje heb je nooit bij, Depot-jetons daarentegen…

Een ander onderdeel in de categorie “klein en superfunctioneel” is het potloodje met een stretch Gaff-tape errond (nr 12). Niet om het potloodje aan elkaar te plakken, maar omdat Gaff-tape nu eenmaal de oplossing is voor elk probleem. Voor wie deze tape niet kent: hecht supergoed op vrijwel alle oppervlakken en kan toch verwijderd worden zonder sporen na te laten. Ik kom dus ook niet meer buiten zonder, het zou de eerste keer niet zijn dat ik er een flits mee aan een muur tape! Zeg nu zelf: een potloodje met een eindje tape is net iets handiger dan een lamp-statief, toch?

In dezelfde categorie tenslotte: een kort lightning-kabeltje in een metalen huls (nr 11). Kwestie van in noodgevallen mijn iPhone te kunnen opladen.

Wetend dat ik met dit rugzakje en inhoud negentig procent van al mijn fotowerk kan doen, moet je toch toegeven: compact en efficiënt! Mijn rug is me er in ieder geval heel dankbaar voor!

Stay safe / sane!

Roel