Iggy
Ik loop het al een tijdje te verkondigen: dat ik de portret-reeks van Depot-vrijwilligers weer nieuw leven ga inblazen. Kort na Nieuwjaar was er al een nieuw (dubbel)portret, maar dankzij een iets trager op gang komend concertjaar, hoop ik nu de routine en drive helemaal terug gevonden te hebben. Want jawel: hier is er nog één!
De originele insteek bij dit project was om voor elke geportretteerde “iets speciaal” te zoeken: coole outfit, een leuk concept dat bij de persoon in kwestie past, een toepasselijk attribuut… Op die manier zou het een bonte reeks worden van portretten met een “serieuze hoek af”. Toepasselijk dus. Maar in de praktijk waren er twee problemen. Ten eerste ken ik lang niet iedereen persoonlijk genoeg om dat soort ideeën te verzinnen voor alle deelnemers en ten tweede was het ook een logistieke ramp. Elke outfit of attribuut moet ergens geleend, gehuurd of gekocht worden met alle gevolgen van dien. Leuk maar niet haalbaar dus. (Lees verder onder de foto!)
Gelukkig besefte ik even gauw dat dat oorspronkelijke idee ook grotendeels het doel voorbij liep. Het gaat om de mensen zelf, niet om outfits of concepten. Dus ik werk verder zonder enig idee of concept in mijn hoofd, maar laat me inspireren door het moment zelf of door eender wie of wat me op dat moment toepasselijk lijkt. (Lees verder onder de foto’s)
Voor Stef had ik in eerste instantie ook een wat ver gezocht idee, maar besloot ik dus uiteindelijk ook om het eenvoudiger te houden. Toen ik onlangs toevallig door een boek met portretten van celebrities bladerde, deed een foto van Iggy Pop me spontaan aan Stef denken. Het moet iets met de gelijkenissen in fysiek zijn denk ik. Toen ik hem vertelde dat die foto me had geïnspireerd, merkte ik direct aan Stef zijn reactie: dit wordt het. En meer was het ook niet. Wie Iggy Pop zegt, zegt “bloot bovenlijf” dus dat was min of meer het enige wat vast lag vooraf. Hoewel we ook een poging deden om de pose wat na te bootsen, wist ik al redelijk rap dat de kans groot zou zijn dat de uiteindelijke foto mijlenver van de inspiratie zou eindigen, en dat is helemaal ok. (Lees verder onder de foto!)
Uiteindelijk deden we twee totaal verschillende opstellingen met enkele totaal verschillende foto’s als resultaat. Welke mijn voorkeur heeft? Onmogelijk te zeggen. Ik zie in beide stijlen vooral Stef, één van de vele ongelooflijk warme en sympathieke mensen die van Het Depot die unieke plek maken. Eens te meer besef ik ook hoe weinig portretfotografie nog met “fotografie” te maken heeft. Want ja: het draait om licht, camera, instellingen, nabewerking,… Maar tegelijkertijd draait het daar ook helemaal NIET om. Waar het echt om gaat is het opbouwen van vertrouwen bij je onderwerp, zowel vooraf als tijdens de sessie. Zonder al te veel te moeten aandringen de mensen ervan overtuigen dat het resultaat echt wel goed komt en dat hun vertrouwen niet geschaad zal worden, dat is waar het echt om draait wat mij betreft. Deze sessie was weer een mooie illustratie daarvan, want ik had eerder het gevoel dat Stef gewoon een pint is komen drinken in plaats van een fotosessie kwam doen. Een leuke babbel vol toffe verhalen waarbij we toevallig tussendoor ook wat foto’s maakten, zoiets…
Dus bij deze nogmaals aan Stef en alle anderen die al deelnamen en nog zullen deelnemen aan dit project: dikke, dikke merci voor jullie vertrouwen en medewerking.
Tot aan de leukste toog van het land!
Roel