Koffie. Warm aanbevolen.
Ik ga de laatste tijd weer geregeld naar koffie Onan voor, rara, koffie. Door Corona was ik gestopt met die traditie. Hoewel de koffiebars, dankzij take-away en ecologisch verantwoorde bekertjes (nee echt, die zijn gemaakt van maïs naar het schijnt), relatief ongestoord konden verder draaien, vond ik dat de gezelligheid in en rond het centrum van Leuven te ver zoek was. Maar onder het motto “blijven bewegen” stap of fiets ik de laatste weken weer geregeld koffie-bar-waarts. De koffie is er nog altijd even lekker als voordien, maar ik blijf bij mijn gezelligheids-bezwaar en dat kan ik zelfs semi-wetenschappelijk onderbouwen. Ik verklaar me nader. (Lees verder onder de foto!)
Dat de horeca (en bij uitbreiding heel wat andere sectoren) niet zomaar open kunnen snap ik helemaal. “De cijfers” (ik haat dat begrip intussen) zijn er niet naar en dat zal elk normaal mens moeten onder ogen zien. Dit artikel is dus zeker geen klaagzang of geworpen steen naar wie of wat dan ook, maar gewoon een observatie. Want ik observeer dat door alle regels en beperkingen de gezelligheid zoek is in de stad. En dat wordt erg duidelijk bij pakweg het afhalen van mijn koffie.
Bij dat bezoekje aan Onan ben ik al enkele keren mensen gekruist waar ik onder normale omstandigheden zonder enige twijfel een babbeltje mee zou slaan, al dan niet aanschuivend aan één tafel. Maar omdat er van tafels nu al even geen sprake meer is, ontmoet je die kennissen gewoon in een rij en dat babbelt minder praktisch. Ik kom met mijn koffie naar buiten en dan blijkt dat de volgende klant die naar binnen mag net iemand is die ik ken. Maar ik “moet” verder naar buiten om de boel niet langer te blokkeren en die andere persoon “moet” naar binnen want het is zijn / haar beurt. Gevolg: dat babbeltje lukt niet, althans niet zonder nog tien minuten langer te blijven wachten op straat. Dan maar niet… (Lees verder onder de foto!)
Het lijkt misschien ver gezocht, maar exact die situatie heb ik de laatste drie weken al minstens vijf keer meegemaakt. Twee keer was met de ex-piano-juf van Corneel, dus ik heb een getuige. Nogmaals: vat dit zeker niet op als zeuren of klagen, het is gewoon een observatie. Laat me het beschrijven als een “observatie van een sociologisch fenomeen onder de huidige omstandigheden”. Wie is de schuldige van dit geobserveerde gebrek aan babbeltjes? Ongetwijfeld niemand tenzij ikzelf. Maar ik vond het toch frappant genoeg om er een artikeltje aan te wijden. Wat ongetwijfeld meer zegt over mijn beschikbare blog-inspiratie dan over mijn sociologisch-wetenschappelijke vaardigheden.
Hoe dan ook: de koffie bij Onan blijft wel nog gewoon de moeite om babbeltjes-loos voor af te zakken naar het centrum, dus ik kan het ondanks de sociologische observaties nog altijd warm aanbevelen. Koffie, warm aanbevelen,… See what I just did there?
Stay safe / sane,
Roel