Sociaal incapabele Roeland
De naam (en foto’s) van schrijfster Tine Bergen zie ik geregeld voorbij komen op Instagram. Zo ook afgelopen weekend, toen ze een “Instagram Live” startte. Ik ben op zich een fervente Instagrammer, maar die een Live-sessies laat ik meestal links liggen en ik ben er dan ook helemaal niet bekend mee. Maar deze keer was mijn nieuwsgierigheid te groot en voor ik het besefte had ik geklikt. Tot mijn grote verrassing zijn dat interactieve sessies en daar had ik uiteraard niet op gerekend: ik zat naast de zoon in de zetel aan TV met nauwelijks licht aan in de woonkamer. Kortom: ik voelde me niet echt geroepen om onverwachts aan het online gesprek deel te nemen en besloot dus om snel de groep weer te verlaten, wat ongetwijfeld erg sociaal incapabel overkwam. Volgende keer beter dus… (Lees verder onder de foto!)
Gevolg is wel dat ik opnieuw herinnerd werd aan de fotosessie met Tine. Ze had foto’s nodig voor op de achterkant van haar boeken en die portretten mochten gerust een tikkeltje “donker en mysterieus” zijn. Dat zijn briefings die mij altijd heimelijk een vreugdesprongetje doen maken dus ik had instant zin in de sessie. Die sessie ging door op een locatie die ik toen nog vaak gebruikte: lekker ruw en grauw maar heerlijke lichtinval. Intussen zijn er renovatie-werken gestart en is veel van die charme al verdwenen waardoor ik mijn heil elders zoek voor locatie-sessies. Maar deze sessie en de portretten die ik er maakte doen me zowaar wat heimwee krijgen…. (Lees verder onder de foto!)
Zoals bij zowat al mijn sessies bleven we ook niet de hele tijd op dezelfde plek, maar werd er wat “rondgehangen”. Uiteindelijk eindigden we, als ik het me goed herinner tenminste, op wat echt mijn favoriete portret-plek van de omgeving moet zijn: een vreselijk donkere, vuile leegstaande garagebox die ooit als self-carwash dienst deed. Niet meteen een plek waar je van zou verwachten dat ze foto-potentieel heeft, maar het licht is er geweldig. De omliggende gebouwen zorgen dat er nooit rechtstreeks zonlicht binnenvalt en het licht wordt dus zalig mooi gefilterd. Afhankelijk van waar je staat varieert het licht van indirect zacht licht tot mooi gericht en contrastrijk. Kortom: perfect voor de mysterieuzere en donkerdere portretten die we zochten. (Lees verder onder de foto!)
Uiteindelijk koost Tine voor de zwartwit foto hierboven voor op de boeken. Gemaakt in een grauwe garagebox dus, maar dat draagt alleen maar bij aan de sfeer (en het verhaal)…. Wil je meer foto’s zien van deze sessie, volg dan zeker mijn instagram-account!
Stay safe / sane!
Roel