Normandië
Aangezien de zomer op zich laat wachten kunnen we enkel ten volle genieten van de zeldzame zomermomenten die we krijgen. Of er op terugblikken als er dan echt niks anders op zit… (Lees verder na de foto)
In mei besloten we om een weekendje er op uit te trekken. De kanaaleilanden, Jersey en Guernsey, waren het ultieme doel, maar zoals het zo vaak is in het leven: de reis was belangrijker dan het doel. Zoals in: snelwegen zouden we vermijden en waar het leuk was zouden we blijven plakken. We hadden vier dagen tijd, een Volkswagen-bus met een matras erin en, wie had dat gedacht, het weer werkte uitermate goed mee! Na een eerste stop in Lille om enkele space invaders te gaan flashen (lang verhaal, andere keer) staken we door richting kust om enkele klassiekers af te vinken: Cap Gris Nez, Blanc Nez, Caen, Le Havre,… (Lees verder na de foto’s)
De eerlijkheid gebiedt me te bekennen dat Normandië me voordien nooit echt aansprak: te grijs, te nat en te weinig surfbare golven. Toegegeven, die eerste twee hebben weinig met de streek an sich te maken, maar clichés komen nu eenmaal ERGENS vandaan. Het oorlogsverleden en de geschiedenis die werd geschreven in die contreien zijn boeiend en onderwerp in menige films, maar we besloten, waarschijnlijk tot ergernis en schande van sommigen onder jullie, om het wat minder zwaarmoedig te maken en gewoon de lokale horeca te sponsoren zoals gewoonlijk. (Lees verder na de foto’s)
Enkele klinkende namen zoals Le Havre en Deauville vonden wij, onvoorbereide en onze neus achterna rijdende globetrotters, tegenvallen wegens te groot, te druk of te industrieel. Maar vlakbij Deauville ontdekten we, op zoek naar een slaapplaats wel de parel van de streek wat ons betreft: Trouville-sur-Mer. (Lees verder na de foto’s)
We belandden er op een uiterst sympathieke en vooral rustige camping. Toegegeven: er viel niks eetbaars te vinden want voor Fransen mogen toeristen pas honger hebben vanaf juli en jammer genoeg waren de Uber-Eats-chauffeurs blijkbaar minder fan van het dorp want we slaagden er niet in om een pizza tot daar te krijgen, maar het avondmaal van een uitgedroogd stuk bagette van in de ochtend was snel vergeten bij de aanblik van onze slaapplek: we parkeerden de bus aan de rand van de klif met een zeezicht om nooit te vergeten. Slapen met de achterklep open dus en aldus werd het een onvergetelijk verblijf! Ik hoef je niet te zeggen dat we onmiddellijk besloten dat de kanaaleilanden voor een andere keer zouden zijn en dat we gewoon zouden blijven waar we waren. (Lees verder na de foto’s)
Zoals het hoort bij echt geslaagde tripjes, besloot ik om er ten volle van te genieten en dus niet de hele tijd in de weer te zijn met de camera. Je mag er in mijn geval zeker van zijn dat de reizen met de minste foto’s achteraf altijd de leukste waren. Enkele sfeerbeelden hierbij ter illustratie, al was het maar om te bewijzen dat we er echt wel waren.
Dit kunnen ze ons alvast niet meer afpakken, nu maar hopen dat we snel wat meer zomer op ons bord krijgen. Ik ben er alvast helemaal klaar voor!
C U
Roeland