Poseertips voor fotosessie

Nu de lente voor de deur staat, vult mijn agenda zich binnenkort ook weer met de gebruikelijke familie- en portretsessies op locatie. Door Corona stonden die vorig jaar op een wat lager pitje, maar het einde van die tunnel is bijna in zicht, dus ik verwacht binnenkort weer heel wat portretsessie op locatie in en rond Leuven. Het uitgelezen moment dus voor wat poseertips! Voor ik van wal steek: wie nog meer tips zoekt, vindt ook tips in verband met de juiste outfits in een eerder artikel. Maar ook over het inplannen van de sessie zelf heb ik al meer info gegeven in een ander eerder artikel.

Vandaag gaan we dus voor poseertips. Hoewel ik al meteen moet toegeven: dat poseren is op zich niet jouw probleem als model, het is aan de fotograaf om de juiste instructies te geven. Maar met deze poseertips krijg je een idee van waar ik op let bij een portretsessie, dus het kan de sessie enkel vlotter laten verlopen. Overigens, “poseren” is een heel groot woord. Mijn portretsessies verlopen liefst zo spontaan mogelijk, dus echt poseerwerk is er zelden bij! Het gaat eerder om kleine aanpassingen in je houding en het “finetunen” van je natuurlijke houding of pose. Op die manier voelt alles niet te geforceerd aan, met leuke, spontane foto’s als gevolg.

Handen

De meest voorkomende vraag bij elke sessie: wat moet ik met mijn handen doen? Het voelt inderdaad vaak onnatuurlijk met je handen gewoon naast je lichaam, dus dat willen we ten alle kosten vermijden. Meestal probeer ik zodanig ongedwongen poses te fotograferen, dat je handen wel hun natuurlijke plaats zullen vinden, dus zeker niet op beginnen letten en stressen. Maar een goeie tip wat de handen betreft: in je broekzak of, cowboy-stijl, met je duimen in je broekzak of achter je broeksriem gehaakt, dat werkt altijd. Dat handen-probleem stelt zich trouwens vooral bij individuele portretsessies, want voor een sessie met partner of gezin zorgt tip 2 ook meteen voor een oplossing voor de handen…(Lees verder onder de foto!)

Duimen aan de broekzak: handen-probleem opgelost!

Interactie

Want het belangrijkste voor een portretsessie met meerdere personen, is interactie onderling. In de praktijk: lichaamscontact, leunen en steunen bij elkaar. Letterlijk. Zeker bij familiesessies en dergelijke wil je net dat de ondelinge band ook duidelijk wordt in de foto’s. Daarom zal ik vrijwel altijd vragen om een arm op de schouder van broer / zus / man / vrouw / … te leggen, tegen elkaar te leunen, een hand op iemand anders arm te leggen…. Op die manier is niet alleen het probleem van de handen meteen opgelost, maar het zorgt ook voor meer samenhang, letterlijk dan, in het beeld. Win-win dus. (Lees verder onder de foto!)

Onderlinge interactie is een garantie voor spontane foto’s!

Hoogteverschil

Naast interactie is “verschil in hoogte” ook essentieel bij portretten van meerdere personen. Niks zo saai als allemaal hoofdjes perfect op een rij, allemaal even groot / hoog. Bij gezinnen is dit probleem vaak niet aan de orde: de kinderen zijn wat kleiner (meestal toch) dan de ouders en verschillen onderling ook vaak in grootte, dus daar krijg je automatisch dit verschil in hoogte in het beeld. Maar als er enkele volwassenen samen op de foto moeten, is het vaak minder evident. Daarom werkt het in dat geval vaak beter om één iemand te laten neerzitten, anderen rechtstaan, ergens op te laten leunen,…. Op die manier ziet heel de groep er ten eerste heel wat spontaner uit, maar krijg je ook een visueel interessantere compositie door het verschil in hoogte van alle gezichten. (Lees verder onder de foto!)

Onderlinge hoogteverschillen EN interactie. Als dat geen mooi voorbeeld is…

Op één been

Deze tip geldt voor zowel individuele als groepssessies. Het ziet er altijd leuker uit om je gewicht meer op één been te plaatsen. Niet letterlijk op één been gaan staan natuurlijk, maar gewoon ervoor zorgen dat je één been kan “ontspannen”, dus steunen op het andere been. Op die manier gaat je bekken een beetje kantelen en krijgt je hele houding net iets meer “vorm”. Gevolg: spontane, leukere houding! Anders gezegd: we proberen te vermijden dat je stokstijf met je voeten braafjes naast elkaar richting camera tuurt. Dat leunen op één “dominant” been brengt zoveel kleine veranderingen in je houding teweeg dat dit wellicht de meest waardevolle poseer-tip van je leven kan zijn. Voor wiet het niet gelooft: ga nu meteen proberen voor de spiegel en je zal zien dat ik gelijk heb… (Lees verder onder de foto!)

Dudettes leunen op één been, de dudes staan stoer met beide voeten gelijk op de grond…

Hoofd schuin

Voor een meer close-up shot is het leuk om je hoofd lichtjes in één richting te kantelen. Eigenlijk is deze tip vaak een gevolg van de “één-been-tip”: leun je op één been, dan kantelt je bekken, zullen je schouders ook licht compenseren en zal je hoofd dus ook moeten volgen. Voor wie liefst zo weinig mogelijk onthoudt: steunen op één been blijft de gouden tip, maar weet dat dit ook je hoofd een leukere pose zal bezorgen. (Lees verder onder de foto!)

Hoofd klein beetje schuin!

Zitten!

Deze laatste tip geldt vooral voor gezinnen die een portretsessie willen met een heel jonge baby of peuter. Die kunnen nog niet rechtstaan en als ze dat wel kunnen, zijn ze zoveel kleiner dan de rest, dat leuke foto’s lastig worden. Al snel eindig je dan met hele reeksen waarbij de baby van de ene naar de andere arm verhuist, maar die rechtstaande foto’s met baby op de arm gaan snel vervelen. Maar als alle volwassenen (of grotere kinderen) gewoon gaan zitten, dan worden de verschillen in grootte veel kleiner en krijg je ineens veel meer opties voor leuke groepsfoto’s. Eigenlijk is deze tip ook gewoon een uitbreiding op de “interactie-tip”: we willen interactie met de baby of peuter in kwestie. En wat is in het echte leven het eerste wat je doet als je interactie aangaat met zo een kruipertje? Inderdaad: bukken of gaan zitten…. Deze tip is misschien zo voor de hand liggend dat je je afvraagt wat hij hier staat te doen? Wel, op deze manier weet je ineens waarom ik steevast zal vragen om een dekentje of iets dergelijks mee te brengen naar de sessie: dan kan je “ik wil geen vlekken op mijn kleren” niet meer inroepen als excuus als ik je vraag om bij de sessie op de grond te gaan zitten of liggen… (Lees verder onder de foto!)

Zitten brengt je dichter bij elkaar. Letterlijk.

Ik kan nog wel even verder gaan met dit soort tips en advies, maar met dit lijstje kom je al een heel eind. Zoals ik al zei bij het begin van dit artikel: eigenlijk hoef jij niet wakker te liggen van dit soort dingen, ik zal zelf wel aangeven wat je wel en niet moet doen tijdens de sessie. Maar op deze manier weet je wel al wat je te wachten staat. Valt best mee, toch?

C U soon,

Roel