Prints

Eerlijk is eerlijk, ik ben nogal fanatiek als het op Instagram - alle sociale media bij uitbreiding - aankomt. Geen gemakkelijkere manier om foto’s te bekijken dan op een beeldscherm. De wereld ligt letterlijk aan je vingertoppen en je ontdekt in no time het werk van andere fotografen. Zeggen dat een website voor een fotograaf het allerbelangrijkste medium is om je werk aan anderen te tonen is in 2022 al lang achterhaald. Super makkelijk dus, al dat foto’s kijken op een beeldscherm. Met “beeldscherm” bedoelen we dan meestal gewoon de smartphone, want die is NOG makkelijker.

De statistieken van mijn website zijn ook overduidelijk: meer dan 70% van alle bezoekers bekijkt mijn website op een smartphone of tablet. Los van het feit dat het best opmerkelijk is dat een bedrijf zoals Google mij die gegevens probleemloos kan ophoesten (en zoveel meer dat het echt akelig begint te worden) leer ik hier vooral één ding uit: dat alle moeite die ik doe om scherpe beelden in super hoge resoluties te maken grotendeels voor niks is. Want 70% van de mensen die mijn werk bekijken, doet dat met foto’s die marginaal groter zijn dan een postzegel en door pakweg twaalf verschillende algoritmes werden “verkleind” om sneller te kunnen downloaden via een 4G (of 5G?) netwerk. Kortom: als fotograaf zijn we blij dat veel mensen onze website en sociale media bekijken, maar we vergeten daardoor vaak dat er nog alternatieven zijn. (Lees verder onder de foto!)

Vroeger was het voor een fotograaf de gewoonte om “een boek” rond te sturen naar potentiële klanten. Je beste foto’s selecteren, laten printen, presenteren in één of andere mooie map of album en die dan opsturen naar bedrijven, reclamebureau’s en noem maar op. Hoe meer budget je had, des te meer exemplaren kon je produceren en dus ook tegelijkertijd naar verschillende leads sturen. Ergo: meer kans om nieuwe opdrachten binnen te halen. Niet dat ik terug wil naar dat tijdperk hoor, geef mij maar een website en alle luxe (en gedoe) die erbij hoort. Maar één ding mag wat mij betreft wel terugkomen: de gewoonte om foto’s ook “offline” te bekijken.

Ik herinner mij nog levendig hoe pakweg een mooie bariet-print eruit ziet: een analoge print op fotopapier waar je uren mee bezig was in een donkere kamer, daar kan wat mij betreft nog steeds geen digitale print aan tippen. Maar ook al is het WEL digitaal: een goeie print op een deftig formaat is een zoveel betere kijk-ervaring dan een foto op het scherm van een smartphone. Geef toe: dat decennia-oude fotoalbum dat bij iedereen nog wel ergens in een lade of kast ligt heeft toch bakken meer charme dan swipen op een tablet?

Niet dat ik zelf al mijn foto’s laat printen hoor, verre van. In alle bescheidenheid ben ik ook iets te productief om alles te printen. 2021, een “kalm corona-jaar” klokte ik af met dik 25000 foto’s op de teller (overgehouden na selectie, dus de beelden die ik na een sessie wis wegens “niet goed genoeg” zitten daar niet meer bij). Om maar te zeggen: die stapel prints zou iets te dik (en duur) worden. Maar de foto’s die mij herinneren aan een of ander leuk verhaal of toffe ervaring? Die laat ik geregeld printen. Niet om in een lade of kast te duwen, maar om tegen de muur te hangen uiteraard.

De eye-catcher in mijn interieur is bijvoorbeeld een gigantische print van een van mijn concertfoto’s van Front 242. Puur technisch en volgens de regels van wat een “goeie” foto hoort te zijn is dit ongetwijfeld een waardeloos beeld, maar IK vind hem goed. Het beeld sprak me al aan vanaf de eerste seconde dat ik het zag op de achterkant van mijn camera voor het podium in Het Depot en ik wist meteen dat ik hem groot tegen de muur wou. Intussen hangt hij hier al even en bezorgt hij me elke dag een klein momentje van plezier. Zonder smartphone dus. (Lees verder na de foto!)

Maar voor mensen met veel te kleine muren zijn er nog alternatieven: albums en boeken. Zoals ik al zei heeft een klassiek foto-album wat mij betreft een niet te evenaren charme. Maar dankzij moderne (en digitale) print-technieken kan je tegenwoordig perfect zelf magazines en zelfs heuse fotoboeken laten printen in kleine oplagen en tegen uiterst scherpe prijzen. De crew van Het Depot kreeg als kerstcadeautje bijvoorbeeld een magazine met concertfotografie van ondergetekende. En dat kan iedereen gewoon zelf vandaag de dag. Just sayin’.

Zonder al te filosofisch te worden, laat dit een pleidooi zijn om fotografie af en toe weg te halen van het beeldscherm en de plaats te geven die ze verdient: tegen de muur, op papier en zichtbaar voor iedereen. Laat vooral weten welke foto bij jou een plaatsje tegen de muur gekregen heeft en waarom!

C U Soon,

Roel