Vliegen over cadeau-cheque terrein
Het resultaat van mijn recente poll op Instagram was duidelijk: een verpletterende meerderheid wou liever meer weten over de luchtfoto dan over een groepsportret. Jullie blijven me verbazen…. Nee, even eerlijk: het was een nipte meerderheid dus het verhaal achter de groepsfoto heb je nog tegoed. Maar bij deze: de luchtfoto’s… (Lees verder onder de foto’s!)
Eerlijk gezegd is het verhaal daarachter helemaal niet zo spectaculair. Wie me een beetje kent weet dat ik in een ver en duister verleden ooit mijn carrière begon als luchtverkeersleider en ik vermoed dat sommigen denken dat de luchtfoto’s daar iets mee te maken hebben. Doch niets is minder waar…. Volledig terzijde: dat doet me overigens wel denken aan een ANDERE reeks luchtfoto’s die WEL te maken hebben met mijn vroegere job. Maar dat heb je dus ook nog tegoed voor een andere keer.
Om te beginnen: vandaag kijkt eigenlijk niemand nog op van dit soort luchtfoto’s. In elke straat vind je tegenwoordig , althans dat denk ik, minstens twee eigenaars van een drone. Met zo een ding maak je dergelijke foto’s bij de vleet, elke dag van je leven als je dat wil. Je kan dan ook je Instagram niet opendoen of je vindt spectaculaire luchtbeelden van, ik zeg maar wat, besneeuwde dennenbossen doorkruist door een bochtige weg met één auto net in het midden. Een foto van het klaverblad in Lummen valt vandaag dus echt niet meer op, maar dat was bijna tien jaar geleden (toen ik de foto maakte), nog net iets anders. (Lees verder onder de foto’s!)
Enkele maanden voordien hadden mijn mama, mijn zus en ik ons naar jaarlijkse gewoonte het hoofd gebroken over wat we papa dat jaar cadeau konden geven voor zijn verjaardag (of was het vaderdag?)…. En bij gebrek aan inspiratie zit je al heel snel op cadeau-cheque-terrein. Intussen weet ik ook niet meer wie uiteindelijk met dit idee kwam, maar we besloten te gaan voor een “bon goed voor een uurtje vliegtuig”. Je kent het wel: iedereen heeft al tot vervelens toe in een vliegtuig gezeten op weg van en naar vakantie (persoonlijk heb ik er een hekel aan), maar ECHT vliegen in een “klein vliegerke” is pas echt de shizzel. (Lees verder onder de foto!)
Zodoende zat ik enkele maanden later samen met vader- en zuslief in een Cesna in Zwartberg. Laat ons eerlijk zijn: dergelijk cadeau geef je niet helemaal zonder er stiekem zelf van mee te willen profiteren…. Hoewel het voor mij alles behalve een luchtdoop was (wie van de ex-toren-collega’s herinnert zich ook nog levendig de pipeline-controls met OOTJK?), blijft het wel een leuke herinnering natuurlijk. Een boeketje Vlaanderen vanuit de lucht is altijd geestig, zeker met een knoert van een telelens. Al was het maar om tien jaar later nog eens je blog en Instagram mee op te vrolijken…. Kus van de juf en een bank vooruit voor wie de locaties herkent. Bij wijze van spreken dan he, kussen mag niet meer vandaag.
Papa: volgende keer met de helikopter?
Stay safe / sane,
Roel