Mercury Rev - Fotoverslag
Hoewel ik er tegenwoordig prat op ga dat ik wat minder “in Het Depot zit” (kwatongen beweerden dat ik eigenlijk dakloos was en daar woonde) moet ik toegeven dat het najaar weer iets meer gevuld is met concerten. Maar de programmatie is dan ook de moeite. Selah Sue, The Stranglers, Mauro,… Namen die niet te missen zijn. Ook het concert van Mercury Rev van gisterenavond stond al erg lang en met stip in mijn agenda genoteerd. Niet dat ik zo een grote fan ben of zelfs bekend ben met hun repertoire, maar het is één van die namen die toch altijd is blijven plakken vanuit mijn tiener-tijd. Iedereen weet dat die tienerperiode heel bepalend is voor je latere muziek-voorkeur en daar zit dus ook Mercury Rev wel voor iets tussen in mijn geval. (Lees verder na de foto’s)
Hoe dan ook: ik had er erg naar uitgekeken dus. Zoals gewoonlijk vroeg ik ook gisteren een backstage-portret aan. Maar eigenlijk ging ik er al van uit dat het een “nee” zou worden. Tot mijn grote verrassing kreeg ik onderweg naar Het Depot een sms van Zjef, de productieleider van Het Depot met de boodschap dat de dudes met plezier zouden poseren voor een portret. Merci Zjef trouwens voor je medewerking keer op keer! Dus ik kon onverwachts toch mijn “studio-spullen” opstellen in de garage om een portretje te maken. Iedereen weet intussen dat ik liefst individuele portretten maak omdat ik die sprekender en leuker vind, maar aangezien ze gisteren aantraden met een zevenkoppige bemanning vond ik dat dat te lang zou duren. Die shoots gaan steevast door vlak voor de band het podium op gaat en ik hou ze dus altijd beperkt tot hooguit één of twee minuutjes. Niet genoeg tijd dus voor een individueel shot van elk afzonderlijk. (Lees verder na de foto’s)
Iedereen weet intussen ook dat ik een afkeer heb van de “band voor een stenen muur”-look, maar soms is dat nu eenmaal het enige dat haalbaar is. Gisteren nam ik er dus vrede mee, het was tenslotte een shot waar ik sowieso niet op gerekend had. Leuk als herinnering dus, maar niet veel meer… (Lees verder na de foto’s)
Mercury Rev
En eigenlijk is dat ook wel het gevoel dat ik over houd na het concert zelf. Op zich een strak gespeelde show met zeven stuk voor stuk topmuzikanten die het beste van zichzelf gaven, maar toch was ik niet echt van mijn sokken geblazen. De meeste nummers vond ik net iets te lang uitgesponnen en al bij al was de set dus weinig afwisselend. Idem trouwens voor de (licht)show zelf, niet onbelangrijk voor mij als fotograaf. Maar tegelijkertijd is dat ook een zeer belangrijke nuancering en kanttekening bij mijn oordeel over een concert: als ik fotografeer beleef ik zo een concert heel anders. Wat voor de luisterende fans muzikaal het hoogtepunt is van een show, is visueel vaak het minst interessante stuk of omgekeerd. Ik kijk meer dan ik luister bij een concert en let op visuele emoties en niet meteen de auditieve hoogtepunten. Om maar te zeggen: het is maar de mening van een fotograaf met weinig of geen recht van spreken.
Feit blijft dat ik blij ben dat ik erbij was, blij was met een onverwachte groepsfoto en blij ben dat ik deze van de concert-bucketlist kan schrappen. Op naar de volgende! Als ik me niet vergis wordt dat Admiral Freebee…
C U Soon!
Roel